"Χαμογελάς και λάμπει ο κόσμος!". Όχι, η μητέρα σας δεν έλεγε υπερβολές ούτε ενέδιδε σε κλισέ, όταν υποδεχόταν τα παιδικά σας χαμόγελα με αντίστοιχες εκφράσεις. Πρόσφατες έρευνες, στην ιατρική σχολή Μπέιλορ του Τέξας, έδειξαν πως το χαμόγελο του παιδιού της προκαλεί ευφορία και ικανοποίηση στη μητέρα, μέσω της αντίδρασης των κέντρων "ανταμοιβής" του εγκεφάλου, των κέντρων της ντοπαμίνης.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα στοιχεία συγκέντρωσαν οι ερευνητές, τα κέντρα του εγκεφάλου της μητέρας που επηρεάζονται από το χαμόγελο του μωρού της, είναι τα ίδια που, σε άλλα πειράματα, ενεργοποιούνται με την χρήση εξαρτησιογόνων, και αφορούν στην έκκριση της ντοπαμίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που είναι υπεύθυνος για τα αισθήματα ευφορίας και ικανοποίησης. Όπως είπε ο επικεφαλής καθηγητής παιδιατρικής, δρ. Στράδερν, δικαιούμαστε να θεωρήσουμε ότι το πρόσωπο του μωρού μας, μας οδηγεί σε "φυσικό χάι". Και, όσο πιο χαμογελαστό το μωρό τόσο πιο μεγάλη η ικανοποίηση.

Για να μελετήσουν την πρώτη φάση, μετά τη γέννα, αυτής της κρίσιμης σχέσης, οι γιατροί χρησιμοποίησαν δείγμα 28 γυναικών που είχαν γίνει για πρώτη φορά μητέρες πέντε ως δέκα μήνες προ της δοκιμασίας. Χρησιμοποιώντας ειδική μαγνητική μέθοδο μέτρησης της αύξησης της ροής του αίματος στον εγκέφαλο, κατέγραφαν τις αντιδράσεις των γυναικών, στις οποίες έδειχναν φωτογραφίες των μωρών τους. Σε αυτές, άλλοτε τα βρέφη χαμογελούσαν, άλλοτε ήταν θλιμμένα και άλλοτε είχαν ουδέτερες εκφράσεις.

Πολύ σύντομα έγινε προφανές ότι, μόλις οι μητέρες αντίκρυζαν το πρόσωπο του μωρού τους, τα κέντρα- κλειδιά της ικανοποίησης, στον εγκέφαλό τους, που σχετίζονται με την ανταμοιβή, ενεργοποιούνταν, παρουσίαζαν μεγαλύτερη ροή αίματος.

Στόχος της συγκεκριμένης έρευνας, που δημοσιεύεται στην αμερικανική ιατρική επιθεώρηση "Παιδιατρική", της 7ης Ιουλίου, είναι η κατανόηση των λόγων για τους οποίους, ορισμένες φορές, "η σχέση μεταξύ μητέρας και παιδιού δεν αναπτύσσεται φυσιολογικά, με αποτέλεσμα την κακοποίηση ή εγκατάλειψη των παιδιών, με τραγικά αποτελέσματα για την ανάπτυξή τους", όπως σημειώνει ο δρ. Λέιν Στράδερν, θυμίζοντας παράλληλα ότι "η σχέση μητέρας και παιδιού είναι κρίσιμη" για το μέλλον του παιδιού.

"Αν κατανοήσουμε τον μοναδικό αυτό τρόπο αντίδρασης μιας μητέρας στο δικό της, και μόνο το δικό της, μωρό, θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα προς την κατανόηση της νευρικής βάσης της σχέσης μητέρας και παιδιού", προσθέτει.